Zgodnie z przepisami prawa kosztami egzekucyjnymi co do zasady obciążany jest dłużnik. Wysokość opłat egzekucyjnych w sprawach o egzekucję roszczeń pieniężnych reguluje art. 49 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz.U. z 2015r. poz. 790 tj.).
Podstawową stawką opłaty stosunkowej jest 15% egzekwowanego świadczenia, z wyjątkiem przypadków, w których egzekucja prowadzona jest z rachunku bankowego, wynagrodzenia za pracę, świadczeń z ubezpieczenia społecznego oraz świadczeń wypłacanych na podstawie przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (zasiłku dla bezrobotnych, dodatku aktywizacyjnego, stypendium oraz dodatku szkoleniowego), w których z wyegzekwowanego świadczenia komornik pobiera 8%. W każdym przypadku opłata musi mieścić się w zakresie od 1/20 do dziesięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego.
Oznacza to, że od każdej wyegzekwowanej od dłużnika kwoty komornik nalicza opłatę w stosownej wysokości i dopiero kwotę pomniejszoną o tę opłatę przekazuje wierzycielowi.
Jeśli w toku egzekucji dłużnik zawrze z wierzycielem ugodę i wskutek jej wykonania wierzyciel skutecznie cofnie wniosek egzekucyjny – skutkiem będzie umorzenie egzekucji. Nie oznacza to, że dłużnik uniknie dalszych kosztów komorniczych. Zgodnie z przepisem art. 49 ust. 2 przywołanej powyżej ustawy, w sprawach o egzekucję roszczeń pieniężnych w przypadku umorzenia postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela komornik pobiera od dłużnika opłatę stosunkową w wysokości 5% wartości świadczenia pozostałego do wyegzekwowania (opłata również musi mieścić się w granicach od 1/20 do dziesięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego). Podobny skutek nastąpi w przypadku umorzenia postępowania egzekucyjnego na podstawie przepisu art. 823 Kodeksu postępowania cywilnego, tj, w sytuacji, kiedy wskutek „bezczynności” wierzyciela następuje umorzenie egzekucji z mocy prawa. Są to sytuacje, kiedy wierzyciel w terminie roku nie dokona czynności potrzebnej do dalszego prowadzenia postępowania lub nie zażąda podjęcia postępowania zawieszonego (roczny termin liczy się od dnia dokonania ostatniej czynności egzekucyjnej lub od ustania przyczyny zawieszenia).
Z dniem 8 września 2016r. wchodzą w życie zmiany w tych przepisach – uchylony zostanie art. 823 k.p.c., wprowadzony zostanie pkt 4 do ust.1 art. 824 k.p.c., zaś art. 49 ust. 2 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji otrzyma nowe brzmienie. Zmiany dotyczą umorzenia egzekucji wskutek „bezczynności” wierzyciela – jeśli wierzyciel nie dokona czynności potrzebnej do dalszego prowadzenia postępowania lub nie zażąda podjęcia postępowania zawieszonego, to umorzenie postępowania nie następuje z mocy prawa lecz umorzy je komornik z urzędu a termin „bezczynności” wierzyciela uprawniający komornika do umorzenia zostanie skrócony do sześciu miesięcy.
Oznacza to tyle, że jeśli porozumiemy się z wierzycielem i zapłacimy mu dług bezpośrednio, a następnie komornik wyda postanowienie o umorzeniu egzekucji bądź na wniosek wierzyciela, bądź z własnej inicjatywy, jeśli wierzyciel nie podejmie aktywności w postępowaniu, to jednocześnie z postanowieniem o umorzeniu egzekucji możemy spodziewać się postanowienia w przedmiocie kosztów, w którym komornik obciąży nas opłatami dotychczas naliczonymi oraz opłatą stosunkową od różnicy pomiędzy kwotą wskazaną we wniosku egzekucyjnym przez wierzyciela a kwotą wyegzekwowaną w toku postępowania.
Mam takie pytanie z zakresu umorzonej egzekucji. Komornik na wniosek banku ( bankowy tytuł egzekucyjny z 2012r.) prowadził wobec mnie jako dłużnika rzeczowego egzekucję z nieruchomości od 2015 roku ( sprawa z 2012 roku przeniesiona od innego komornika). W 2016 roku bank sprzedał wierzytelność do funduszu, o czym dowiedziałem się w 2017r. Fundusz nie prowadził działań egzekucyjnych ani nie przejął prowadzonej egzekucji. Zwróciłem się do banku o umorzenie egzekucji ze względu na utratę tytułu prawnego, a do komornika złożyłem pismo z wnioskiem o umorzenie egzekucji z urzędu ze względu na bezczynność wierzyciela i utratę mocy prawnej bankowego tytułu egzekucyjnego ze względu na zbycie wierzytelności. Komornik umorzył postępowanie egzekucyjne na podstawie art 825 pkt 1 kpc ale obciążył mnie kosztami postępowania: opłata stosunkowa art 49 ust 2, wydatki gotówkowe art 39 ust 2 pkt 2,7,8, oraz opłatą stałą art 53a ust.1.
Czy miał do tego prawo, skoro nie było skutecznej egzekucji?
Grzegorz
Dzień dobry!
Niestety komornik miał prawo naliczyć Panu opłatę po umorzeniu egzekucji, prawo to wynika z przepisów Ustawy z 29 sierpnia 1997r. o komornikach sądowych i egzekucji (przytoczone przez Pana art. 49, 39 i 53a). Jest możliwość złożenia za pośrednictwem komornika wniosku do właściwego Sądu Rejonowego o obniżenie opłaty egzekucyjnej na podstawie art. 49 ust. 7 i 8 tej ustawy (o komornikach sądowych i egzekucji) w terminie 7 dni od uzyskania informacji o ściągnięciu opłaty bądź doręczenia postanowienia o jej naliczeniu i wezwaniu do zapłaty. Jeśli termin jeszcze Panu nie upłynął,to wniosek taki można złożyć.
Miłego dnia
r.pr. Jolanta Zamolska