Zwykle na wezwaniach do zapłaty, przesyłanych przez firmy windykacyjne zamieszczona jest informacja o sankcji w postaci wpisania dłużnika do BiG i pismo opatrzone jest ogromną, rzucającą się w oczy, czerwoną pieczęcią, zwykle wywierającą na adresacie pożądane dyscyplinujące wrażenie. Z rozmów z klientami wynika, że BIG nagminnie mylony jest z rejestrem dłużników niewypłacalnych prowadzonych przez sądy w ramach Krajowego Rejestru Sądowego bądź z BIK-iem, czyli Bankową Informacją Kredytową. Co znamienne – wyobrażenie o BIG-u jest takie, że każdy obywatel mający dostęp do Internetu może wejść na stronę tej instytucji, przejrzeć bazę danych, sprawdzić, czy nasza firma figuruje w tejże bazie i uzyskać informacje dotyczące naszej kondycji finansowej. Otóż tak nie jest…
Funkcjonowanie Biur Informacji Gospodarczej reguluje ustawa z 10 kwietnia 2010r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych (t.j.Dz.U. z 2014r., poz. 1015 z późn. zm.). Zgodnie z jej przepisami Biura IG prowadzone są w formie spółek akcyjnych o kapitale zakładowym nie mniejszym niż 4 000 000 zł, przy czym akcje imienne (nie mogą być zamienione na akcje na okaziciela) muszą być objęte za wkłady pieniężne i muszą być w całości pokryte przed rozpoczęciem przez biuro działalności. Jeśli wierzyciel chce informacje o dłużniku wpisać do bazy BIG-u musi z biurem zawrzeć umowę pisemną pod rygorem nieważności i za wpisanie każdego dłużnika zapłacić określoną w cenniku biura kwotę. Z drugiej strony podmiot, który informację o konkretnym dłużniku chce uzyskać, również musi uiścić przewidziana w cenniku opłatę.
Ustawa określa warunki, które muszą zaistnieć, aby informacje o dłużniku mogły trafić do rejestru BIG: są one różne w zależności od tego, czy dłużnik jest, czy nie jest konsumentem oraz z czego wynika zadłużenie. Jeśli zadłużenie wynika z określonego stosunku prawnego (np. umowy o kredyt konsumencki w przypadku konsumenta bądź umowy związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej w odniesieniu do przedsiębiorcy), to dla wpisania dłużnika do bazy BIG muszą być spełnione łącznie następujące warunki: minimalna suma zadłużenia nie może być niższa niż 200 zł (konsument) lub 500 zł (podmiot niebędący konsumentem), zadłużenie musi być wymagalne co najmniej przez 60 dni i od wysłania listem poleconym lub doręczenia dłużnikowi wezwania do zapłaty z ostrzeżeniem o zamiarze przekazania danych do biura z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura musi upłynąć co najmniej miesiąc. W pozostałych przypadkach wierzyciel musi przedstawić tytuł wykonawczy stwierdzający zobowiązanie i wskazać dane organu, który go wydał oraz sygnaturę akt postępowania, w którym tytuł ten został wydany, a także musi upłynąć co najmniej 14 dni od wysłania listem poleconym lub doręczenia wezwania o treści analogicznej do wskazanej powyżej.
Ustawa określa również szczegółowy zakres informacji, które powinno zawierać zgłoszenie, informacji, które mogą być ujawnione oraz podmioty uprawnione do uzyskania takich informacji. Podmiotami uprawnionymi do uzyskania informacji gospodarczych są: instytucje bankowe i kredytowe utworzone na podstawie art. 105 ust. 4 Prawa bankowego w zakresie oceny zdolności kredytowej, ponadto Prokurator Generalny, Generalny Inspektor Informacji Finansowej, Przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego, Szef ABW, Szef BOR, Szef CBA, Komendant Główny Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, organy skarbowe i organy kontroli skarbowej, organy, celne, Prezes NIK, sądy i komornicy a także podobne biura w krajach Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA). Katalog jest zamknięty, co oznacza, że żaden inny podmiot żadnej informacji w BIG nie uzyska.
Tak więc siła rażenia argumentu w postaci umieszczenia dłużnika w BIG w obliczu powyższych informacji wydaje się być znacznie słabsza niż wskazywałoby pierwsze wrażenie spotęgowane widokiem wydatnej czerwonej pieczęci na wezwaniu…
Postawa prawna:
Ustawa z 10 kwietnia 2010r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych
(t.j. Dz.U. z 2014r., poz. 1015 z późn. zm.)